Τουριστικός οδηγός από εξωτερικό συνεργάτη του Kostarazi24!
Η ομορφιά της Ελλάδας είναι απέραντη. Μπορεί να ακούγεται εξαιρετικά γραφικό, αλλά κάθε περιοχή στην Ελλάδα κρύβει πανέμορφα τοπία αλλά και ιστορία που θα ζήλευε ο καθένας στον κόσμο.
Βρέθηκα το Σ/Κ που μας πέρασε στην Aνατολική Μακεδονία και Θράκη και γύρισα πίσω με πολύ όμορφες εικόνες πολιτισμού αλλά...και τα ευτράπελα που υπάρχουν παντού.
Φτάσαμε Ξάνθη!
Όλη η κούραση από το ταξίδι, ανταμείφθηκε από την ομορφιά της Παλιάς Πόλης της Ξάνθης. Γυρνώντας τα στενά της Παλιάς Πόλης, εικόνες από το Ντολτσό, όλο και περισσότερο μου έρχονταν στο μυαλό.
Την όλη ομορφιά, όμως, αμαύρωνε(;) το γεγονός πως οι οδηγοί είχαν πλήρη άγνοια για τους πεζούς, πόσο μάλλον για τους επισκέπτες της πόλης τους που ίσως να μη γνωρίζουν καλά, καλά που να παν και τι να δουν.
Η Ξάνθη, φημίζεται για το ήθος, το κύρος και την φιλοξενία των πολιτών της, πράγμα που το έζησα και εγώ, αλλά το γεγονός πως σε κάθε βήμα ο οδηγός από πίσω σου πάταγε την κόρνα σαν να μην υπήρχε αύριο, μου άφησε μια ¨πικρία¨.
Τέλος, δε θα μπορούσα να μη βρεθώ στο ιστορικό Ρολόι. Στην Ξάνθη, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην κεντρική πλατεία και το ρολόι, το οποίο αποτελεί το απόλυτο σημείο συνάντησης επισκεπτών αλλά και ντόπιων, κάτι σαν την Καμάρα στη Θεσσαλονίκη ένα πράγμα.
Τέλος, δε θα μπορούσα να μη βρεθώ στο ιστορικό Ρολόι. Στην Ξάνθη, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην κεντρική πλατεία και το ρολόι, το οποίο αποτελεί το απόλυτο σημείο συνάντησης επισκεπτών αλλά και ντόπιων, κάτι σαν την Καμάρα στη Θεσσαλονίκη ένα πράγμα.
Επόμενος προορισμός... Κομοτηνή.
Αλήθεια, το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν το τι ¨χάος¨ θα επικρατεί στους δρόμους, που μάλιστα ήταν και πολύ μεγαλύτεροι από της Ξάνθης. Γι' αυτό και γω, δειλά-δειλά, περπατούσα μονάχα από τα πεζοδρόμια.
Όταν επιχείρησα να περάσω απέναντι από έναν δρόμο, τα αυτοκίνητα σταμάτησαν απευθείας όταν με είδαν να πατάω το πόδι μου στον δρόμο και ομολογώ να πω πως ξαφνιάστηκα. Επίτηδες αυτή τη φορά, επιχειρώ να περάσω ξανά έναν δρόμο και φανταστείτε τι έγινε...
Σειρά απο αμάξια σταμάτησαν για να περάσω εγώ και κάποιοι ακόμα που περίμεναν. Φαντάζομαι πως αν περάσει και κανένας διάσημος θα του στρώσουν και κόκκινο χαλί! Φυσικά κάνω πλάκα, αλλά το γεγονός αυτό, πρέπει να κάνει πολύ περήφανους τους Κομοτηνιώτες για τον χαρακτήρα και παιδεία που τους διακατέχει, έστω και σε αυτόν τον τομέα, που η Ελλάδα υστερεί κατά πολύ.
Θέλοντας και μη, αυτό το κατασκεύασμα των 14 μέτρων με ¨τράβηξε¨ αμέσως, μετά από την μικρή περιήγησή μου στην Κομοτηνή. Μιλάω φυσικά για το περίφημο ¨Σπαθί¨. Ένα θεόρατο αλλά και συνάμα πανέμορφο μνημείο, όπου πραγματοποιούνται καταθέσεις στεφάνων στις Εθνικές γιορτές.
Επόμενη στάση... Αλεξανδρούπολη!
Κατεβαίνοντας στην παραλία, κοίταξα γύρο μου και κατευθύνθηκα άμεσα στον περιβόητο ¨Φάρο¨, το σήμα κατατεθέν¨ της πόλης. Τον παρατήρησα και πραγματικά, πίστεψα, χωρίς να ξέρω τους υπόλοιπους φάρους της Ελλάδας, ότι ήταν όντως ο μεγαλύτερος φάρος στην Ελλάδα, όπως μας προϊδέασαν με ύψος 27 μέτρων!
Οι πολίτες ήταν πολύ θερμοί και να την πω την αμαρτία μου, στην Αλεξανδρούπολη ένιωσα περισσότερο απ' όλες τις πόλεις τις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας. Τα μάτια μου είδαν πολύ καλές σχέσεις με τους γείτονές μας.
Από γυναίκες με μαντίλες μέχρι μουσουλμανικά μαγαζιά, ήταν αυτά που μου άφησαν μια υπέροχη γεύση, φεύγοντας από την πόλη. Δυστυχώς από την κούραση, ξέχασα να βγάλω και μια φωτογραφία τον Φάρο, έτσι μωρέ, για ενθύμιο.
Τελευταίος προορισμός Καβάλα!
Ξημερώματα Κυριακής, ο καιρός ήταν μουντός και η κούραση τεράστια. Γυρνώντας για Καστοριά, ο τελευταίος προορισμός θα ήταν στον Νομό Καβάλας. Σταματήσαμε, λοιπόν, στους Φιλλίπους, εκεί όπου ο Απόστολος Παύλος, ίδρυσε την 1η χριστιανική Εκκλησία στην Ευρώπη.
Όλη η ξενάγηση στην αρχαία πόλη ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Και από το πουθενά, ένα γκρουπ-καπή (λογικά από την Αγγλία) εμφανίζετε. Ο καθένας από τους παππούδες είχε στο χέρι του μια HD ψηφιακή μηχανή και εμείς αρκεστήκαμε στα 2 megapixel του κινητού!
Έπειτα, φτάσαμε στην Καβάλα, φάγαμε το προφιτερόλ μας και απολαύσαμε την πόλη. Ίσως ήταν από την κούραση, ίσως από κάτι άλλο, αλλά στο μυαλό μου είχα ήδη φτάσει στην Καστοριά.
Αυτά που είχα διαβάσει περί ομοιότητας Καστοριάς-Καβάλας επιβεβαιώθηκαν στο 100%.
Α, και εκεί στο λιμάνι, κάτι πλατάνια με τραπεζάκια, ήταν ¨copy-paste¨ από Πλατεία Κωσταραζίου.
Για το Kostarazi24: Δημήτρης Νατσούλης
