Θα σας μιλήσουμε για την ιστορία της μπίρας μέσα από τις δικές μας αναμνήσεις.
Θα σας πούμε για τις δικές μας στιγμές με την μπίρα και εκείνα τα ορόσημα που δεν έθεσε φυσικά η ίδια η μπίρα αλλά τα συντρόφευε με τον καλύτερο τρόπο.
Και ίσως εκεί μέσα ανακαλύψεις και τον εαυτό σου...
Η μπίρα ήταν εκεί όταν πιτσιρικάς τριγύριζα στα τραπέζια των καλοκαιρινών εκδηλώσεων. Και έψαχνα τα πράσινα καπάκια από τις μπίρες. Δεν έπινα μπίρα τότε, δεν μου άρεσε και δεν καταλάβαινα γιατί την έπιναν οι μεγάλοι.
Η μπίρα ήταν εκεί όταν σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία την έκανα μουστάκι. Δεν κατάπινα ποτέ αλλά βούταγα το στόμα μου και νόμιζα ότι έχω μια τεράστια μουστάκα από αφρό.
Η μπίρα ήταν εκεί σαν άδειο μπουκάλι. Για να της ρίχνω με το αεροβόλο του φίλου μου.
Η μπίρα ήταν εκεί όταν την δοκίμασα πρώτη φορά. Και ένιωσα μια πικράδα στη γλώσσα αλλά μια ανεξήγητη δροσιά στον ουρανίσκο.
Η μπίρα ήταν εκεί στα πρώτα πάρτι. Που ήταν μεν μαγκιά να πίνεις ουίσκι και βότκα αλλά ήταν τόσο μα τόσο κουλ να έχεις ένα μπουκάλι πράσινη στο χέρι τύπου “δεν με νοιάζει”
Η μπίρα ήταν εκεί σε κάθε μάζωξη για Champions League. Ακόμα κι αν οι μισοί δεν έπιναν μπίρα. Σε αυτές τις βραδιές ήταν γούρι και δεδομένο. Ήταν απαραίτητο συστατικό για να πάει καλά η βραδιά.
Η μπίρα ήταν εκεί σε κάθε συναυλία που την έχεις για warm up πριν το συγκρότημα, για δροσιά μετά από λίγο χτύπημα, για παρέα στο δρόμο της επιστροφής.
Η μπίρα ήταν εκεί σε κάθε ζεστό μεσημέρι καλοκαιριού που φώναζε "δροσιάααα" και ήξερες ότι μόνο ένα ποτήρι μπίρα θα μπορούσε να σε δροσίσει.
