.jpg)
Άρθρο της Μαριάννας Ιατρίδου
Έχοντας ως στόχο τις ερχόμενες εκλογές του Μαΐου και αποζητώντας την ανανέωση των ψηφοδελτίων τους, που θα τους οδηγήσει σε ασφαλέστερα αποτελέσματα, οι διάφοροι υποψήφιοι αναζητούν νέους και ικανούς ανθρώπους που θέλουν να συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία. Είναι γεγονός όμως ότι οι νέοι, αν και είναι άνθρωποι με πιο ελεύθερη από την παραδοσιακή σκέψη, αποφεύγουν τα κοινά.
Υπάρχει βέβαια ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας που έχει μεσάνυχτα από πολιτική για διάφορους λόγους. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν νέοι με πολιτική άποψη και γνώσεις οι οποίοι όμως δεν ασχολούνται ενεργά.
Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν ότι η νεολαία είναι αυτή που έχει τη δύναμη και τα προσόντα να επέμβει δυναμικά στην αλλαγή και την εξέλιξη της κοινωνίας. Ωστόσο έχει αποστασιοποιηθεί από από αυτό το κομμάτι γιατί προφανώς η αδικία και η αναξιοκρατία κυριαρχούν και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία πολιτευτές δεν τους αφήνουν τον απαιτούμενο "χώρο" να πραγματοποιήσουν τα οράματα τους.
Ένας άλλος πιθανός λόγος είναι η αδιαφορία της πολιτικής για τους νέους. Οι πολιτικοί μετά την εκλογική διαδικασία, συνήθως, ξεχνούν τους λόγους της εκλογής τους και απορροφούνται από την ικανοποίηση των προσωπικών τους φιλοδοξιών και έτσι δεν αντιλαμβάνονται ότι η νεολαία χρειάζεται μέριμνα για να καταφέρει να εξελιχθεί.
Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα του Πλάτωνα για την εξουσία (άρχοντες - πολιτικούς) και τους εξουσιαζόμενους (αρχόμενους - πολίτες) [Πολιτεία, Βιβλίο Α, 346-347]:
"Γιʼ αυτό ακριβώς οι καλοί δεν παρακινούνται ούτε από χρήματα ούτε από τιμές να γίνονται άρχοντες γιατί δεν τους αρέσει ούτε λαμβάνοντας φανερά τον μισθό του αξιώματός τους να χαρακτηρίζονται ως έμμισθοι, ούτε να στιγματίζονται ως κλέφτες επωφελούμενοι κρυφά από την άσκηση της εξουσίας, ούτε πάλι η δόξα μπορεί να είναι κίνητρο γιʼ αυτούς, αφού δεν αγαπούν τη δόξα.
Δεν πρόκειται λοιπόν αυτοί να αποφασίσουν να γίνουν άρχοντες, αν δεν αναγκαστούν και απειληθούν με τιμωρία. Εξ αιτίας αυτού έχει επικρατήσει σχεδόν η γνώμη ότι είναι ντροπή να θέλει κανείς από μόνος του να αναλάβει εξουσία, χωρίς να υπάρχει η απειλή του εξαναγκασμού. Και η πιο βαριά τιμωρία (για κάποιον έντιμο) είναι το να εξουσιάζεται από κάποιον χειρότερό του, στην περίπτωση που δεν αποφασίζει ο ίδιος να αναλάβει την εξουσία."
Κατά καιρούς έχει αναφερθεί ότι οι περισσότεροι πολιτικοί στέκονται απέναντι στους νέους όπως οι αλεπούδες που όσα δε τα φτάνουν τα κάνουν κρεμαστάρια. Μιλούν για μια νέα γενιά που χαρακτηρίζεται από αμάθεια για την πολιτική και η οποία αναλώνεται σε θέματα πιο επιφανειακά και ανούσια. Βέβαια είναι γεγονός ότι υπάρχουν νέοι που σκέφτονται με παλαιοκομματικό τρόπο και δρουν όπως οι χειρότεροι από αυτούς που κατά καιρούς έχουν περάσει από την πολιτική σκηνή.
Μία αντικειμενική δυσκολία που συναντούν, οι νέοι στην προσπάθεια τους να ασχοληθούν με τα κοινά είναι η οικονομική αδυναμία. Γιατί είναι γεγονός ότι η πολιτική όπως ασκείται στην Ελλάδα του σήμερα είναι ένα πολύ "ακριβό σπορ". Μια γενιά, η οποία βιώνει 60% ανεργία και δεν μπορεί να ικανοποιήσει βιοτικές της ανάγκες είναι αδύνατον να βρει τους απαιτούμενους πόρους για να ασχοληθεί με την πολιτική ενεργά και να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο.
Τι θα μπορούσε όμως να βοηθήσει να ανατραπεί το κλίμα αυτό και να ξεκινήσουν οι νέοι να ασχολούνται με το πολύ σημαντικό κομμάτι της πολιτικής;
Σημαντικό ρόλο μπορούν να διαδραματίσουν τα ΜΜΕ, τα οποία χρησιμοποιώντας ορθά τη δύναμη που διαθέτουν να προβάλλουν το ήθος, την αξιοπρέπεια, την πολυφωνία και την αποκάλυψη της αλήθειας. Έτσι θα δημιουργηθούν σωστά πρότυπα που θα αφυπνίσουν τις συνειδήσεις και θα τονώσουν την ατομική και κοινωνική ευθύνη των νέων.
Οι πολιτευτές και οι πολιτικοί όλων των βαθμίδων δεν πρέπει να ξεχνούν ότι νέος στην ηλικία δεν σημαίνει απαραίτητα και νέος στη σκέψη και στην δράση.
Το σίγουρο είναι ότι οι νέοι θα δηλώσουν παρόν στην πολιτική ζωή μόνο όταν θα αντιληφθούν την ηθική, τις αξίες και ένα κράτος δικαίου, στο οποίο μπορούν να υπάρξουν και να σταθούν ισότιμα και με ασφάλεια.
