Τα Κωσταραζινά ήθη και έθιμα κατά τη γέννηση των παιδιών.

Το Kostarazi24 σας παρουσιάζει τα ήθη και τα έθιμα του Κωσταραζίου κατά τη γέννηση των παιδιών.

Τα σιχαρίκια

Όταν γεννιόταν ένα παιδί κάποιος από το σπίτι έπρεπε να πάρει τα ''σιχαρίκια'', δηλαδή να ανακοινώσει πρώτος το χαρμόσυνο γεγονός στον πατέρα του μωρού, στους γονείς της μάνας και του πατέρα, δηλαδή των παππούδων του.

Εάν το μωρό ήταν ''παιδί'' δηλαδή αγόρι, οι ευχές ήταν πληθωρικές και υπήρχαν χαράς ευαγγέλια!

Εάν όμως το μωρό ήταν ''τσιούπου'', δηλαδή κορίτσι, τότε οι ευχές δεν ήταν του τύπου ''να ζήσ' η τσιούπου'', αλλά ''να ζήσ' η μάνα τ' κι ο πατέρας τ' '', για να κάνουν και άλλα που θα βγουν αγόρια!

Αιτία αυτής της παράξενης αντίληψης για τα κορίτσια ήταν η προίκα που έπρεπε να δώσουν οι γονείς, όταν επρόκειτο α την παντρέψουν.

Οι πιτλίδες και τα δώρα

Μετά τη γέννηση του μωρού, η μάνα της κοπέλας που γέννησε, έφτιαχνε τις ''πιτλίδες'' (όμοιες λουκουμά), τις οποίες μοίραζε στους συγγενείς και τους γείτονες. Το ίδιο έπραττε και η πεθερά της κοπέλας. Ουσιαστικά μαζί με τις πιτλίδες, ''μοιραζόταν'' ταυτόχρονα και το χαρμόσυνο νέο της γέννησης.

Την επόμενη ημέρα της γέννας, οι γονείς της κοπέλας επισκέπτονταν την κόρη τους με πιτλίδες, κρασί, μπουγάτσια (κουλούρες) και με τα δώρα για το νεογέννητο μωρό, στο σπίτι της. Η επίσκεψη αυτή ονομαζόταν ''μπουγανίκια''.

Τα δώρα της μάνας ήταν επίσης, διάφορα μάλλινα και πλεκτά ρούχα.

Η  ευχή και το μάτιασμα

Μετά από δύο με τρεις ημέρες διαβάζονταν ευχή στη λεχώνα από τον ιερέα του χωριού. Για την ευχή χρειαζόταν λίγο νερό, που τοποθετούνταν σε μια σουπιέρα, στην οποία ο ιερέας έσβηνε τα κάρβουνα από το θυμιατό.

Στην συνέχεια, οι παρευρισκόμενοι κατά τη μικρή τελετή της ευχής και οι επισκέπτες που πήγαιναν να ευχηθούν στο σπίτι, τοποθετούσαν τα δάχτυλά τους μέσα στο νερό και τις σταγόνες του νερού τις τίναζαν στο μωρό και τη λεχώνα για να μην ματιάζονται.

Το νερό θα έπρεπε να είναι ''αζμπόρτσου'', δηλαδή αμίλητο, που σημαίνει πως το παιδί που θα πήγαινε στη βρύση να το φέρει, θα έπρεπε τόσο όταν πήγαινε όσο και όταν ερχόταν να μην μιλούσε σε κανέναν που θα συναντούσε στο δρόμο ότι και αν τον ρωτούσε.

Τα σπάργανα του μωρού

Τα μωρά από την ημέρα της γεννήσεώς τους τυλίγονταν με ''κουλπάνια'', δηλαδή πάνες, που ήταν κομμάτια ύφασμα από διάφορα ρούχα όπως πουκάμισα ή γυναικείες πουκαμίσες. Τα εσώρουχα ήταν από πανί υφαντό στον αργαλειό και εξωτερικά περιτυλίγονταν με το σπάργανο που ήταν ψ\χοντρή υφαντή κουβέρτα. Στο κεφάλι φορούσαν την ''σιουμπάρα'' που ήταν σκουφάκι από πανί.

Η βάπτιση

Όταν το μωρό γινόταν 8 με 10 ημερών πραγματοποιούνταν η βάπτιση.

Το παράδοξο της επίσπευσης της βάπτισης σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, γινόταν προφανώς επειδή εκείνη την εποχή το ποσοστό θνησιμότητας στα μωρά ήταν μεγάλο.

Βιβλιογραφία:  Παλαιό Κωσταράζι (Ιστορία - Λαογραφία), Ιωάννη Θ. Τόλιου

Επιμέλεια κειμένου: Kostarazi24 Blogspot

Φωτογραφία: Αρχείο Συλλόγου Γυναικών Κωσταραζίου Διαμαντόνυφη - Επεξεργασία: Αντώνης Ζ. Τσιτσής