Γράφει ο δάσκαλος Δημήτριος Γ. Παπατζήμος
Σίγουρα πολλά στοιχεία της λατρευτικής ζωής των Αρχαίων Ελλήνων είναι φυσικό να έχουν περάσει σχεδόν αβίαστα στην νέα πραγματικότητα της αληθινής Πίστης, της Νέας Θρησκείας, όπως ήθελαν να ονομάζεται ο Χριστιανισμός.
Το Κουρμπάνι είναι ένα ιδιαίτερο έθιμο το οποίο αναβιώνει σε πολλά μέρη της πατρίδας μας κατά τα "Παναγιόγιορτα", όπως ονομάζεται η περίοδος από τις 13 Αυγούστου μέχρι τις 8 Σεπτεμβρίου!
Όλα σχεδόν τα χωριά της πατρίδος μας έχουν και κάποιο ναό ή εξωκλήσι, ο όποιος είναι αφιερωμένος στην Κυρά Παναγιά και τούτες τις μέρες γιορτάζει, είτε είναι Δεκαπενταύγουστος (14-15 Αυγούστου), είτε τα τρίμερα της Παναγίας (17 Αυγούστου), είτε τα Νιάμερα (22-23 Αυγούστου), είτε ακόμη ακόμη η γέννηση τη Παναγιάς ή μικροπαναγιά (7-8 Σεπτεμβρίου)!
Από νωρίς λοιπόν το απόγευμα της εορτής το εκάστοτε χωριό, νεαρά ανύπαντρα αγόρια που δεν έχουν ακόμη στρατευθεί, διαλέγουν ένα αρσενικό μοσχάρι, πριν γίνει ταύρος και ζητούν από τις κοπέλες να το στολίσουν.
Αυτές διαλέγοντας τα ομορφότερα λουλούδια, φτιάχνουν στεφάνια και λουλουδοκορδέλες, πλέκοντας τα άνθη, στολίζουν το νεαρό μοσχάρι και αλείφουν το πρόσωπο του με φυσικά χρώματα φτιάχνοντας συνήθως το σημείο του Σταύρου (σε πολλά μέρη σχεδιάζουν και να ανάποδο ωμέγα που συμβολίζει τη μήτρα της γυναικός, για να είναι καρπερή η χρόνια και η σοδειά). Έπειτα, τα νέα αγόρια παίρνουν το "Κουρμπάνι" και το περιφέρουν σε ολόκληρο το χωριό συνοδεία μουσικών οργάνων, χορού και άφθονου κρασιού!
Οι γυναίκες και οι άντρες από κάθε σπίτι βγαίνουν στην εξώπορτα της οικίας τους και αφού ρίξουν νερό στα πόδια του ζώου μαζί με λουλούδια, το αγγίζουν και το φιλούν για καλοτυχιά, ενώ βάζουν τα μικρά αγόρια να κάτσουν πάνω του για να τους φέρει γονιμότητα! Στη συνέχεια, δωρίζουν στο ζώο λεφτά, τα οποία θα μοιραστούν οι νεαροί στο τέλος, και ακολουθούν την πομπή μέχρι να ολοκληρωθεί στην αυλή της Εκκλησίας.
Εκεί ο ιερέας διαβάζει την ευχή των ζώων, που βέβαια αποτελεί λατρευτικό σημείο αφού μιλά για την υγεία αυτών και όχι για το έθιμο του Κουρμπανιού που έχει έλθει από τα βάθη των αιώνων, ενώ ολοκληρώνοντας την ευχή του ιερέα, σφάζουν το ζώο έξω από την εκκλησία και σκορπίζουν το αίμα του σε διάφορα σημεία του χώρου, με σκοπό , όπως λέει και το πατροπαράδοτο έθιμο, να στεριώσει η χρονιά που ξεκινά αφού η 1 Σεπτεμβρίου είναι κοντά, η αρχή του εκκλησιαστικού έτους, γνωρίζοντας και πιστεύοντας, ως κοινό στοιχείο των Ελλήνων, ότι κάτι για να στεριώσει χρειάζεται θυσία και αίμα( θεμέλια σπιτιού, γεφύρια, κλπ).
Πάνω στο αίμα πατούν όλοι για το καλό και για να πάρουν τη δύναμη του ζώου, ενώ τα μικρά αγόρια που μπαίνουν στην εφηβεία, τα αλείφουν με λίγο αίμα για να γίνουν και αυτά γόνιμα μια μέρα!
Εν συνέχεια, κομματιάζουν το ζώο και το βράζουν σε μεγάλα καζάνια, το μαγειρεύουν επιδέξιες νοικοκυρές και το κρέας με τη συνοδεία κάποιου ζυμαρικού συνήθως, μοιράζεται το βράδυ τη παραμονής σ όλο τον κόσμο, εκτός της 14ης Αυγούστου που είναι νηστεία (δίνεται τη 15η το πρωί), με συνοδεία μουσικής, γλεντιού και αφθονούν κρασιού!
Χρόνια Πολλά λοιπόν και καλά Νιάμερα τσ' Παναϊάς σε όλους!
