Γεννήθηκε το 1916 στο Παλαιό Κωσταράζι Καστοριάς, όπου και ολοκλήρωσε το Δημοτικό Σχολείο.
Ακολουθώντας τα χνάρια του δασκάλου πατέρα του, αποφοίτησε το 1934 από το Διδασκαλείο Κοζάνης.
Υπηρέτησε ως δάσκαλος σε διάφορα δημοτικά σχολεία χωριών της Καστοριάς, όπως στη Βυσσινιά το 1934, στο Γλυκονέρι και το Κρανοχώρι το 1935, στο Βογατσικό το 1936, στο 2ο Δημ. Σχολείο της Καστοριάς και ξανά στο Βογατσικό το 1947.
Το 1950 τοποθετήθηκε στο Δημοτικό Σχολείο του Νέου Κωσταραζίου, όπου και διετέλεσε διευθυντής για 18 συνεχόμενα έτη. Συνταξιοδοτήθηκε το 1968.
Προσέφερε τις υπηρεσίες του στη πατρίδα, ως λοχίας αντιεροπορικού στοιχείου και έλαβε μέρος στον πόλεμο του 1940.
Σαν οικογενειάρχης αγαπούσε και εκτιμούσε τη γυναίκα του, αγκάλιασε με στοργή τα τρία του παιδιά και παρέδωσε στην κοινωνία δύο άξιους επιστήμονες.
Διακόνησε το λειτούργημα του παιδαγωγού με εξαιρετικό ήθος, αγάπη και ανιδιοτέλεια. Ευδιάθετος και φιλικός στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια, σταθερά και αδιάκοπα, ήταν φορέας γνώσης για πολλές γενιές συγχωριανών μας.
Ήταν παρών στη θεμελίωση του Δημοτικού του Νέου Κωσταραζίου το 1950.
Με τον καθημερινό του μόχθο, ο χώρος του σχολείου έγινε σύντομα μια καταπράσινη αγκαλιά, που με τα χρώματα, τις μυρωδιές και τους ήχους της, άγγιζε την ψυχή και ερέθιζε τις αισθήσεις των μικρών μαθητών του σχολείου, αλλά και των άλλων σχολείων όλου του Νομού, που το επέλεγαν για της ημερήσιες εκδρομές τους.
Η ζωή και η δράση του, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία του Νέου Κωσταραζίου.
Πρωτεργάτης στην ίδρυση του χωριού, συμμετείχε ακούραστα σε όλες τις κοινωνικές, θρησκευτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις του τόπου.
Λάτρης της λαϊκής παράδοσης, πρωτοστάτησε στη συγκέντρωση των εθίμων και των Κωσταραζινών τραγουδιών, σε εκπομπή της ΕΡΤ του Σαμαρά.
Ανήσυχος άνθρωπος, ασχολήθηκε στον πρωτογενή τομέα με τη δενδροκομία, μάλιστα, για τη περιβαλλοντική του ευαισθησία του, που εκδηλώθηκε με δενδροφυτεύσεις, τιμήθηκε με μετάλλιο από το Ροταριανό Σύλλογο Θεσσαλονίκης.
Επίσης, ασχολήθηκε και με την αμπελουργία και από το 1963, λειτουργούσε αποστακτήριο, ένα από τα γνωστότερα καζάνια της Καστοριάς (τσ' Σιδέρ' του καζάν'), για παραγωγή τσίπουρου.
Ενεργός μέχρι τα γηρατειά του, ανταποκρινόταν με κέφι και συγκίνηση στα συναδελφικά μας καλέσματα. Συμμετείχε σε εκπαιδευτικά προγράμματα συζητώντας, αλλά και τραγουδώντας με τους μικρούς μαθητές έως και τα 87 του χρόνια.
Υπήρξε ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος, που είχε κερδίσει το σεβασμό, την αναγνώριση, την εκτίμηση και την αγάπη των συνανθρώπων του.
Θα μας μείνει αξέχαστος.
*Οι φωτογραφίες προέρχονται από το αρχείο του Συλλόγου Γυναικών ''Διαμαντόνυφη''
*Eυχαριστούμε τον Αντώνη Ζ. Τσιτσή για τη παραχώρηση του υλικού
