Γράφει ο Βασίλης Κωνσταντίνου
Οι υποψήφιοι γνωστοποιήθηκαν. Δημοσιεύτηκαν τα ονόματά τους. Ώρα να «κάνουμε ταμείο». Να βάλουμε κάτω τον κατάλογο και να αρχίσουμε τις συγκρίσεις για να επιλέξουμε! Μην αργείτε όμως. Θα χρειαστούν μαθηματικές εξισώσεις τετάρτου και πέμπτου βαθμού και βάλε με πολυπλοκότητα που εντυπωσιάζει!!
Βάζω στοίχημα ότι αν ο Κασπάρωφ που θεωρείται το μυαλό να του ζητούσαν να λύσει το πρόβλημα αυτό θα τα παρατούσε πάραυτα και θα προτιμούσε να αναμετρηθεί με τον πανίσχυρο μπλε υπολογιστή.
Γιατί πώς να βρεις την λύση όταν σ΄ έναν συνδυασμό ό ένας είναι γιος πρώτου ξαδέλφου, ο άλλος παιδικός φίλος ,ο άλλος παλιός συνεργάτης, ο άγνωστος που έχεις κατά νου από τις πληροφορίες σου ότι είναι άξιος είναι υποψήφιος σε τοπικό που δεν μπορεί να τον ψηφίσεις, ο υποψήφιος δήμαρχος του υποψηφίου που είναι ο συμμαθητή σου δεν είναι η επιλογή σου και λες ότι αν τον ψηφίσω τον γνωστό θα βγει ο αθεόφοβος και ποιος τον υπομένει.
Πας στον άλλο συνδυασμό και βρίσκεις μέσα στον κουμπάρους, συμπέθερους, φίλους, αλλά υπάρχει αλλά. Πολύ καλό παιδί είναι ο τάδε αλλά ….Ικανός και κατάλληλος ο δήμαρχος αλλά ο υποψήφιος που μου επιβάλλει το «γραμμάτιο» είναι χαμένη ψήφος... Ο άλλος που συμπίπτει να έχει πολλούς γνωστούς και έχει πιθανότητα να εκλεγεί έχει μια προσωπική και μόνο θεώρηση για τα κοινά (αγαπάμε ότι μας συμφέρει ),τι κάνουμε λοιπόν;
Όταν συνδυασμός έγινε για κομματική κατανάλωση για να κρατήσει μαντρωμένους τους ψηφοφόρους και εκεί μέσα υπάρχει ένας κρυμμένος και ικανότατος υποψήφιος που ,που.… « Κοίταξε μην ξεχνάς αυτά που έκανα για σας και όντως είναι πολλά σου υπενθυμίζει ο εκπρόσωπος του υποψηφίου». Κάτι σαν γραμμάτιο δηλαδή. Ήλθε η ώρα της εξαργύρωσης Η καρδιά σου προστάζει. «Πες ναι». Το μυαλό όμως ανταπαντάει!
«Δεν ψηφίζουμε για το παρελθόν, ψηφίζουμε για το αύριο, έτσι επιβίωσε το ανθρώπινο γένος»!!!
Η λογική κόντρα στο μυαλό, το συναίσθημα κόντρα στον ορθολογισμό, το συμφέρον κόντρα στην συνείδηση, όλοι εναντίον όλων... Οπότε. Συνεχίζεται ο κύκλος καταλήγεις με το ταπεινό κριτήριο του «λιγότερο κακός», καταλήγεις κάπου πας να βάλεις μια σειρά για να δώσεις τους σταυρούς εκεί που θέλεις και βρίσκεις τον μπελά σου.
Πως να ψηφίσεις;
Ποιον να δυσαρεστήσεις;
Το μυαλό ή την καρδιά αν δεν γίνεται να τα ευχαριστήσεις και τα δύο! Πως θα αντέξεις την γκρίνια των οικείων σου όταν με τα δικά τους κριτήρια χαλάς μια συγγένεια, μια φιλία...
Όλα αυτά και άλλα τόσα μαζεύονται και να η μπερδεμενοεξίσωση που σας έλεγα. Όποιος βρει την λύση θα γράψει και θα μείνει στην ιστορία!
ΥΓ: Η αγάπη μου για τα κοινά είναι δεδομένη. Για τους υποψηφίους επίσης. Ότι γράφω είναι από ζωντανά παραδείγματα και αναδεικνύουν το πρόβλημα.
Δεν γράφονται παρά μόνο να βοηθήσουν να κατανοήσουμε ότι με τον λαϊκισμό και την ισοπεδωτική αντίληψη του όλοι ίδιοι είναι φτάνουμε στο σημείο μηδέν. Και φίλους να δυσαρεστούμε και λύσεις να μην βρίσκουμε.
Γι' αυτό: «Μήπως βρε κάνουμε λάθος! Μήπως πήραμε άγονη γραμμή; Μήπως οι ιδέες πρέπει να μπουν πάνω από τα πρόσωπα!»
Το διαβάσαμε στο svouranews.blogspot.com