Γράφει ο Ούλτρας Αετός
Στις 22 Ιουνίου 2010 το ESPN πρόβαλε ένα ντοκιμαντέρ με τον τίτλο «The two Escobars», ένα πληρέστατο ρεπορτάζ-αφιέρωμα στις ζωές του Πάμπλο Εσκομπάρ, γνωστού και ως “βασιλιά της κοκαΐνης” και του Αντρές Εσκομπάρ, ποδοσφαιριστή της εθνικής Κολομβίας, δυο ανθρώπων που με το ίδιο επίθετο αλλά καμία συγγένεια έμειναν στην ιστορία για εντελώς διαφορετικούς λόγους.
Δεκαέξι χρόνια πριν, στις 22 Ιουνίου 1994, ο Αντρές Εσκομπάρ είχε βάλει ένα αυτογκόλ, στον δεύτερο αγώνα της εθνικής Κολομβίας στη φάση των ομίλων του Μουντιάλ, απέναντι στις ΗΠΑ. Εξαιτίας του αυτογκόλ εκείνου η Κολομβία ουσιαστικά έχανε την πρόκριση για την επόμενη φάση.
Η έκπληξη ήταν τεράστια καθώς οι Κολομβιανοί είχαν πάει στη διοργάνωση με μια πολύ ταλαντούχα φουρνιά παικτών (Βαλντεράμα, Βαλένθια, Μοντραγόν, Αριστισάμπαλ, Ρινκόν και Ασπρίγια) η οποία λίγο καιρό πριν είχε διασύρει την Αργεντινή με 0-5 μέσα στο Μονουμεντάλ. Εξαιτίας του αυτογκόλ εκείνου ο Εσκομπάρ έχασε κάτι πολύ πιο σημαντικό.
Δέκα μέρες μετά, κι αφού η εθνική είχε επιστρέψει σαν αποτυχημένη στην Κολομβία, ο Εσκομπάρ έπεφτε νεκρός σ' ένα πάρκινγκ ενός μπαρ στην πόλη Μεντελίν με έξι σφαίρες στο σώμα του.
Ήταν 2 Ιουλίου του 1994.
O Αντρές Εσκομπάρ, έβγαινε με την κοπέλα του από το μπαρ «El Indio» σε ένα προάστιο της Μεντεγίν. Ενας μπράβος της νύχτας, ο Ουμπέρτο Μουνιόθ Κάστρο, σημάδεψε με το πιστόλι του και πυροβόλησε εν ψυχρώ δώδεκα φορές τον άτυχο Αντρές, ο οποίος ξεψύχησε επί τόπου. Μετά από κάθε πυροβολισμό, ο δράστης φώναζε την μακρόσυρτη κραυγή των Λατινοαμερικάνων παρουσιαστών, «Γκόοοοολ».
Η δολοφονία του συσχετίστηκε με τα παντοδύναμα καρτέλ ναρκωτικών, που όλοι στο μυαλό μας έχουμε συνδυασμένα με την Κολομβία. Στην πρόκριση της Κολομβίας είχαν παιχτεί, νόμιμα και παράνομα, τεράστια ποσά. Από τους τρεις ανθρώπους που κατηγορήθηκαν για το φόνο του μόνο ένας καταδικάστηκε σε φυλάκιση 43 χρόνων. Τελικά αποφυλακίστηκε μετά από μόλις 11 χρόνια.
Λίγες μόλις ημέρες μετά το παιχνίδι με τις ΗΠΑ και ουσιαστικά μερικές μόνο ώρες πριν από το θάνατο του, ο Αντρές Εσκομπάρ έγραψε ένα άρθρο για χάρη της καθημερινής εφημερίδας El Tiempo, στο οποίο απαντούσε στις φήμες που είχαν ακουστεί ότι η απόδοση των παικτών της εθνικής ήταν αναπάντεχα κακή.
Ο επίλογος του ήταν απλός και αισιόδοξος: «Σας διαβεβαιώνω ότι τίποτα περίεργο δεν έγινε στον όμιλο μας. Θα τα πούμε σύντομα, καθώς η ζωή δεν τελειώνει εδώ».
ια να τιμηθεί η μνήμη του αδικοχαμένου Κολομβιανού, η FIFA σε συνεργασία με τη UNICEF και άλλες μη κυβερνητικές ανθρωπιστικές οργανώσεις, θέσπισε το «Τρόπαιο Αντρές Εσκομπάρ», το οποίο απονέμεται στον νικητή του «Street Football World Festival». Το τουρνουά αυτό διεξάγεται κάθε τέσσερα χρόνια, παράλληλα με το Μουντιάλ και λαβαίνουν μέρος σε αυτή 24 ομάδες από όλο τον κόσμο.
Οι ομάδες αυτές αποτελούνται από παίκτες, οι οποίοι είναι μέλη κοινωνικών οργανισμών κατά της βίας, των ναρκωτικών και του ρατσισμού. Στο Μουντιάλ της Γερμανίας το τρόπαιο «Αντρές Εσκομπάρ» κέρδισε η Κένυα, νικώντας στον τελικό τη Νότιο Αφρική. Το όνομά του δεν έχει ξεχαστεί από τους φιλάθλους τόσο της εθνικής Κολομβίας, όσο και της ομάδας του, της Ατλέτικο Νασιονάλ, που κάθε χρόνο τιμούν τη μνήμη του «El Caballero del Futbol» («Ο Τζέντλεμαν των Γηπέδων»), όπως τον αποκαλούν.
1967 – 1994 (27 ετών)
